Δεν είναι μακρινή η ημέρα που οι ιατροί ερμήνευαν ελλιπώς διάφορες σωματικές και ψυχολογικές καταστάσεις στους ηλικιωμένους με το « τι περιμένεις; Γεράματα είναι». Σήμερα θα λέγαμε ότι η γήρανση διαμορφώνει ειδικό τύπο ψυχικών διαταραχών και αυτό απαιτεί ιδιαίτερη διάγνωση και κατάλληλη θεραπεία. Αυτά όλα γέννησαν την ψυχογηριατρική. Σε αυτό το πλαίσιο, ενδέχεται να προστεθούν: η μοναξιά, το πένθος, η αυπνία, η δυσχέρεια μετακίνησης, ο σωματικός πόνος αλλά και το άγχος και η κατάθλιψη. Το γηριατρικό stressόμως μπορεί να ευοδώσει την ανάπτυξη καρδιακής νόσου και η κατάθλιψη να αυξήσει την θνησιμότητα από ένα καρδιακό επεισόδιο. Στην ψυχογηριατρική η διάγνωση κατάθλιψης, αγχώδους συνδρομής δεν γίνεται με τα τυπικά κριτήρια αλλά με προσαρμοσμένα κριτήρια πάνω στην Τρίτη ηλικία. Το ίδιο θα συμβεί και με τα ψυχωτικά συμπτώματα αυτής της ηλικίας που πρέπει να αντιμετωπίζονται με λεπτούς φαρμακευτικούς χειρισμούς. Οι παρανοικές ιδέες, οι ψευδαισθήσεις και η καχυποψία είναι συμπτώματα που εξαντλούν τους φροντιστές των ηλικιωμένων.